Co to są zaburzenia lękowe?
Wspólną cechą zaburzeń lękowych jest nadmierny strach i lęk oraz związane z nimi zmiany zachowania. Strach jest emocjonalną reakcją na rzeczywiste, wyobrażone, bezpośrednie i aktualne zagrożenie. Lęk to antycypacja zagrożenia mającego nastąpić w przyszłości. Obydwa te stany częściowo pokrywają się, ale są też między nimi różnice. Strach częściej łączy się ze wzmożeniem pobudzenia wegetatywnego (niezbędnego do walki lub ucieczki), z myślami o bezpośrednim zagrożeniu i zachowaniem ucieczkowym. Lęk częściej łączy się z napięciem mięśniowym i wzmożeniem czujności (co jest wyrazem przygotowania do przyszłych zagrożeń), a także zachowaniem ostrożnym lub unikowym. Wśród zaburzeń lękowych wyróżniają się napady paniki, które stanowią szczególną reakcję strachu. Napady paniki nie ograniczają się do zaburzeń lękowych, spotyka się je także w innych zaburzeniach psychicznych.
Zaburzenia lękowe różnią się od prawidłowego dla danego etapu rozwoju czy to lęku czy to strachu tym, że są nadmierne lub przewlekłe oraz i utrzymują się dłużej niż odpowiadający im okres rozwoju. Wiele zaburzeń lękowych rozpoczyna się w dzieciństwie i jeśli nie są leczone przebiegają przewlekle.
