Nieprawidłowości w obszarze integracji sensorycznej mogą prowadzić do opóźnienia prawidłowego rozwoju dziecka. Często manifestują się utrudnieniami lub zaburzeniami w procesie uczenia oraz trudnościami w radzeniu sobie z emocjami.
Nieprawidłowy przebieg procesów integracji sensorycznej często współwystępuje np. z całościowymi zaburzeniami rozwoju (zaburzenia ze spektrum autyzmu, ADHD), mózgowym porażeniem dziecięcym, zespołem FAS, zespołami genetycznymi.
Niektóre wskazania do terapii SI:
- dzieci nadwrażliwe na bodźce (czuciowe, słuchowe, wzrokowe, węchowe) reagujące na nadmiar bodźców pobudzeniem, agresją, lękiem,
- dzieci poszukujące stymulacji, o obniżonym progu reaktywności na bodźce,
- dzieci przejawiające trudności emocjonalne,
- dzieci z trudnościami w zakresie motoryki małej, manifestujące się problemami związanymi z ubieraniem się, zapinaniem guzików, wiązaniem sznurowadeł, z rysowaniem, pisaniem,
- dzieci z trudnościami w zakresie koordynacji wzrokowo-ruchowej, „niezgrabne” ruchowo
Jakie efekty pozwala uzyskać terapia metodą Integracji Sensorycznej?
Wpływa na poprawę zdolności motorycznych, usprawnia komunikację, organizację jak i poprawę funkcji poznawczych, warunkujących efektywność uczenia się. Dzieci, dzięki przeprowadzonej terapii stają się pewniejsze siebie, w prostszy sposób są w stanie sygnalizować swoje potrzeby i wymagania, wykazują się większą otwartością na zachodzące zmiany oraz co najważniejsze łatwiej i szybciej się uczą. Ćwiczenia wykorzystywane w terapii stymulują rozwój i wspomagają koordynację wzrokowo-słuchową. Wpływają w znacznej mierze na redukcję nadmiernej pobudliwości psychoruchowej u dzieci. Metoda SI przynosi oczekiwane rezultaty u dzieci z występującymi całościowymi zaburzeniami rozwojowymi.
