Nadmierna reaktywność najczęściej objawia się często nieadekwatną reakcją emocjonalną i ruchową na pojawiający się bodziec sensoryczny. W wyniku trudności selekcji bodźców dziecko zaczyna być pobudzone, rozdrażnione, agresywne, może mieć trudności z koncentracją uwagi, co negatywnie wpłynie na proces uczenia się oraz nawiązywanie relacji społecznych.
Drugi rodzaj dysfunkcji występujący w obrębie układu przedsionkowego to nietolerancja ruchu. Dziecko takie odczuwa duży dyskomfort podczas trwania szybkich, nagłych ruchów, przy kręceniu się na karuzeli. Często cierpi na chorobę lokomocyjną. Występowaniu nietolerancji ruchu towarzyszyć mogą również silne reakcje emocjonalne jak i objawy płynące z układu wegetatywnego takie jak nagłe zblednięcie, nadmierne pocenie się, czy też mdłości. Pojawienie się niepewności grawitacyjnej jak i nietolerancji ruchu zazwyczaj nie wpływają bezpośrednio na naukę szkolną, mogą mieć również duży wpływ na funkcjonowanie emocjonalne i zachowanie dziecka oraz jego kontakty z innymi rówieśnikami. Natomiast, jeżeli nadwrażliwość dotyka pozostałych układów zmysłów, tj. smaku, węchu, wzroku, słuchu wówczas wtedy dziecko może nadmiernie reagować np. na głośne dźwięki objawiające się zatykaniem uszy, trudnościami w koncentracji w hałaśliwym pomieszczeniu. Dziecko w przypadku występowania nadwrażliwości płynącej z układu wzroku będzie mrużyć oczy przy jasnym świetle, a przy nadwrażliwości węchowej nie będzie tolerować pewnych zapachów, smaków, potraw.
W przypadku dzieci z występującą niedostateczną reaktywnością na bodźce sensoryczne układ nerwowy ma trudności z rejestracją, lub też z rozpoznawaniem płynących informacji z receptorów. W efekcie może się to wiązać z występowaniem stereotypowych zachowań, jaki i zaburzeń motorycznych, trudności w nauce czytania, pisania, czy też opóźnionym rozwojem mowy. Do tej grupy mogą również należeć dzieci nie poszukujące bodźców sensorycznych, w wyniku czego najczęściej są one mało aktywne, powolne i statyczne.
