Wiek dorastania to okres ogromnych zmian w życiu młodego człowieka. Adolescencja to czas:
Spośród różnych zadań rozwojowych młodzież w największym stopniu zaangażowana jest w realizację zadania związanego z posiadaniem bliskich przyjaciół i przynależnością do grupy . Udział w grupach rówieśniczych stwarza warunki do kształtowania stosunków koleżeńskich opartych na przyjaźni, sympatii oraz poczuciu lojalności. Umożliwia rozwój dojrzałych relacji z rówieśnikami tej samej i odmiennej płci (trzecie zadanie rozwojowe). U źródeł silnego włączania się nastolatka w grupę rówieśniczą leży m.in. dążenie do uzyskania akceptacji kolegów, istotnej dla potwierdzenia własnej wartości. Adolescenci, którzy są w małym stopniu akceptowani przez rówieśników wykazują niższą samoocenę, wyższy poziom lęków społecznych i stanów depresyjnych (Asher, Rose, 1999). Nie bez znaczenia grupę rówieśniczą określa się jako krytyczny czynnik socjalizacji dorastających.
To wszystko składa się na kryzys osobowości, który trwa dłuższy czas, może przybierać formę buntu.
Dzieci potrzebują swoich rodziców i są od nich zależne, ale również funkcjonowanie rodziców jest uzależnione od dzieci. Jest to szczególnie widoczne właśnie w fazie rodziny z nastolatkami, kiedy adolescenci przeżywają trudności związane z przejściem z dzieciństwa do dorosłości, rodzice natomiast problemy związane z wypracowaniem sobie sposobu funkcjonowania w tym nowym etapie. Odpowiednie działania podejmowane przez rodziców umożliwiają dorastającym dzieciom zaspokojenie ważnych rozwojowo potrzeb. W tym okresie szczególnie ważne jest: